Олимпиадада елімізге гимнастикадан тарихи күміс алып келген Нариман Құрбановты неге көлік мінгізіп дұрыс қарсы алмады деп сұрақ қойып жатыр кейбіреулер.
Бұл жерде ұлттық фактор да бар, әрине. Оған қоса, Нариман — Алматы қаласының тумасы. Ал бізде әр спортшыға деген қошемет оның жерлестері мен руластарынан байланысты. Ауылдан шықсаң, сен сол ауылдың бизнесмен-меценаттары үшін батырсың. Сол себептен, саған сыйлықты үйіп-төгіп беруге дайын болады. Ал Алматыда ондай мүлдем жоқ.
Басқа фактор — біз гимнастикадан жанкүйер болатындай, оны мүлдем түсінбейміз. Қазақтар көбінісе балаларын гимнастикаға бермейді, берсе де тек үлкен қалаларда ғана береді. Қара күшті сыйлап үйренген халық, бізге жекпе-жектің түрлері қызықты. Ұрып соғу, шалып құлату, нокаутқа жіберу дегендей.
Ал гимнастиканың сәні бізге мүлдем жат.
Оған қоса, адамның сыртқы келбеті, камера алдында өзін ұстай білу деген факторлар бар. Мүмкін, Нариманның имиджі спорт жанкүйерлеріне бөтен боп көрінетін шығар. “Свой” бола алмады ма…
Ұзын сөздің қысқасы, халықтың талғамы өзгермей, Нариман сияқты балаларға қатынас өзгермейді. Халықтың махаббаты мен назары әрқашанда иррационалды болады. Біреуге қола үшін көлік мінгізсе, басқаның тарихи күмісі назарсыз қалып жатады.
Ілияс Мыңжасаров.
