Тірліктің шамын жаққан шоқысында,
Талайдың ұшырады оты сынға.
Шаршы алаң екен өмір.
Үш кезеңі
шарпысар әуесқойлық боксында.
Бірінші рауындың — жастық шағың,
Екіншің — егде болып бастыққаның.
Үшіншің — қарттық кезің.
Қарсыласың
түйгіштер толтырғандай қапшыққа құм.
Бокстай бұрыс кетсе ісі қауіп,
Базарың бар болғаны үш раунд.
Төрешің тырп етпейді.
Төре басың
тырапай асқанынша күшің ауып.
Егделік, Жастық, Қарттық шиырлаған
өлшемге өкпе арту қиын маған.
Әуесқой бокс сынды,
Ғұмырдың да
төртінші «төбелесі» бұйырмаған.
Үнімен қыл қобыздың масаңдаған,
Сұм ажал қала берген қашанда аман.
Біз түгіл, білегі нық Қорқыт баба,
Он екі раундтан аса алмаған.
Киетін киіз қолғап жүнді басып,
Бұл өзі бұлт ететін жынды кәсіп.
Адаммен ісім бітіп,
Шаршы алаңда
ажалмен жатқандаймын ұрғыласып.
Авторы — Абзал БӨКЕН.
