Осымен екі құраманы аяқтан шалдық, өткенде Македония бізді ұтып, жолдаманы иеленіп алмақшы еді, ұта алмады.
Бүгін Бельгия бізді ұтып әлем чемпионатына шықпақшы еді, олардың да аптығын бастық.
Турасын айтқанда, Бельгия бізді менсінбеді, жартылай екінші құраммен ойнаған себебі де содан, оның үстіне біздің құраманы зерттемеген. Зерттесе Ғалымжан мен Дастанды еркіне жібермес еді. «Өткенде бізден 6-0 боп ұтылған Қазақстан ба? Ой, оларды таптап өтеміз ғой» деген сыңайда ойлаған сияқты.
Қай салада болсын, спортта да, өмірде де «фарт», «кураж», «сәттілік» дегендердің «лимиті» болады. Брюссельде 6 доп соғып, тепкені гол бола берген қызыл сайтандардан бүгін фарт та, кураж да теріс айналды. Төреші ғана барынша оларға көмектесіп бақты (күмәнді сәттердің бәрінде олардың пайдасына ысқыра берді). Жалпы, төреші ұнамады.
Анарбеков әдеттегідей өз биігінде қалды. Дастан да, Ғалымжан да жақсы ойнады. Қайыров пен Рамазан Докуды тырп еткізбеді.
Қалай болғанда да іріктеу турнирін оптимистік нотада аяқтадық. Мына құрамадан әлбетте, үміттенуге болады.
Талғат құрамада қалатын шығар. Үш ойын қатарынан ұтылмадық қой. Неге жыл басында тізгінді алмады екен? Бір кем дүние…
Пікір иесі: Мықтыбек Оразтайұлы.
Фото: sports.kz














